Merhaba Tüm P90X-TR Ailesi… Bu kez herkesin atladığı ama önem derecesi en yüksek konu olan “psikoloji” konusuna değinmek istiyorum. Neden bunu yapıyorum, çünkü psikolojim biraz sallanmaya başladı açıkçası. 1 haftalık programı bitirmenin, her Allah’ın günü sabahın köründe kalkıp egzersiz yapmanın, ter akıtmanın, bir ideal uğruna uykusuz kalmanın, çekilen ağrının sızının gururu ile yazıyorum bu yazıyı. Çevremdeki insanlara sorsanız beni, hayatta yapmaz, tembeldir biraz, hele ki sabahın köründe spor yapması imkansız derler eminim. Şimdi bile, ” olum ben sabah erken kalkacağım bırakın gideyim evime” dediğimde, arkadaşlarım soruyor, “hayırdır, yolculuk mu var diye? “. Yok spor yapıyorum, erken kalkmam lazım dediğimde görmeyin alaycı sözleri, şamatayı. Her şeye inat, herkese inat 1 haftayı bitirdim çok şükür. Fakat ile başlayan cümleler hep korkutmuştur beni nedense. Tam bir şey olacakken, istediğin şeyi bulmuşken “fakat” kelimesi girer ya araya, o zaman korkarım işte. Korkumla yüzleşerek 1 haftanın tüm güzelliğine rağmen “fakat”...