Sıradan bir sabahtı… Gözlerimi açtığımda mutsuz, keyifsiz ve asık suratın vermiş olduğu bedlikle yüzümü yıkamaya gittim. Yüzümü yıkadıktan sonra yüzümdeki o ifadeyi gördüğümde “Niye böyleyim?” diye sordum kendime, fakat cevabı bulamadan işime gittim. Gün boyu iş yerinde düşündüm, neden bu kadar keyifsizdim? Ne beni bu kadar sinirli ve mutsuz ediyordu? Cevabı bulamadım tabii ve iş bitiş saati geldiğinde aynı rutinde evin yolunu tuttum. Yolun bayırını çıkarken nefes nefese kalmış yolun bayırından söylene söylene evden içeri girmiştim. Anneme “Yemek hazır mı?” diye sorduğum da “Hazırlıyorum” diyince daha da sinirlenip bir de evde kavga çıkarmıştım. Odama çekilip bilgisayar başında otururken ertesi günün izinli olduğunu düşündükçe mutlu olmaya çalışıyordum ama “o şey” bunu bile engelliyordu. Düşünsenize hafta da bir gün izniniz var ve önceki gecesi bu bile sizi mutlu etmeye yetmiyor. Boş geçirdiğim gecenin ardından bozuk ve saçma bir uyku takip etti günü ve ertesi güne aynı şekilde...
Cevaplanamayan Sorular!
