11. haftama başladım, içim içime sığmıyor. Daha önceki başarısızlığım ya da talihsizliğim yüzünden programımı bitirememek, başlamış olduğum bir şeyi yarım bırakmak tabiri caizse içime oturmuştu. İlk haftalar o gözümde uzayıp giden dakikalar şimdi bir bakmışım bitmiş. O 60 dakika o kadar kısa geliyor ki sona yaklaştıkça, her şey bir anda olup bitiyor. Buraya kadarki, güzel gelişme idi.

Son günlerin benim açımdan kötü gelişmesi: Beslenme… Duygusal ve sinirsel olarak zor günler geçirdiğim için sanırım krizlere giriyorum. Aykut Hocamın yazmış olduğu burada anlatılan en dibi görme durumunu yaşantıma geçirdim. Yatmadan önce cipsler, dondurmalar, aklınıza gelecek envayi çeşit abur cuburu yiyip yattım ama özellikle cips midemi çok bulandırdı. Hiç abartmıyorum ertesi gün çok uzun zamandır yemediğimden sanırım, bütün yüzümü sivilce bastı. Sabah aynaya baktım ve sitedeki şu yazı ve fotoğraf aklıma geldi. Cipsi yerken midem bulandı, çok baharatlı ve iğrençti, hiç özlememişim. Sadece duygusal boşluktan yedim efendim… Abur-cubur serüveni iki gün sürdü, bunu bugün bıraktım. Bu arada sanırım stresten olsa gerek iştahım çok çok acık ve bunun için hali hazırda bir kan değerlerime – hormonal değerlerime baktırıp, hem de 30. günümün sonunda yaptığım gibi şu yağ kas oranını ölçtürtmek için diyetisyene bir uğrayacağım.

Benim blog yazısı yazmam bir ben buradayım egzersizlere devam heyyy siz de devam mı deme şekli. Yoga gününü bekler oldum, haftanın ilk günü gelse de bir kendi kendime masaj yapsam diye bakıyorum. Bir de dambıllarla çalışmak özgüvenimi yerine getiriyor. Hafta içi kollarımın çalışmasını seviyorum, omuz ve kollar günü de çok eğlenceli. Tabii bir gün önce yapılan göğüs ve sırta haksızlık ettim şu an. Peki ya havalara uçtuğum ve bugün yapacağım zıplama antrenmanı… o da bir harika. Karın karın karın, aman allahım o sonda hızlı hızlı sağa sola ellerimi ayakları yukarıda tutmaya çalışırken değdirmek (Steam Engine Hareketi) sonra daha da hızlanmak ve bittiği andaki ilk his bir harika… Tony ne kadar da sempatik, hareketleri falan… Gerçi bu arada ilk kez geçen haftaki Kenpo-X’te sıkılıp müzik açtım Tony’nin sesini kısıp, motivasyonuma olumlu etkisi oldu. Kısaca P90X baştan aşağı komple harika bir program, seviyorum gerçekten…

Bir de okuduğu bölümlerle ilgisi olmayan bir iş yapmayan Aykut Hoca’nın motivasyonumda  katkısı var, kendisinin için bu süreç nasıl gerçekleşti bilmesem de bu benim içimde acayip bir kıpır kıpırlık oluşturup ilham veriyor. Ben de sporla ilgili bir işim olsun istiyorum çünkü. Koç Aykut’a bilmeden de olsa verdiği bu ilham için teşekkür ederim.

Tüm P90X ailesine de 10. haftamın 2. gününden, yani tam ve tam olarak 72. günden merhaba diyorum… Ne ne sadece 19 günüm mü kaldı (bir kaza bela olmazsa inşallah tabi), ne kadar mutluyum yaşasın kadın gücü :-) Çektiğim onca barfiks, onca şınav adına… Askeri kampa girmişim gibi hissettim çoğu zaman kendimi, şimdi ayrıcalıklı hissediyorum çünkü kollarım çöp gibi değil artık oleeeyyyy… Bundan 2 sene önce bir ya da iki şınav zar zor şimdi ohoooooo… Çok güzel hisler içerisindeyim fazla uzattım biliyorum ama huyum böyle.

Not: Son zamanlarda çok duygusalım hatırlatmasını yapmıştım. Genelde bilim kurgu ve aksiyon filmleri izlerim, özellikle bol yumruklu dövüş filmlerine bayılırım ama itiraf etmem gerek ki dün romantik bir film izlerken çikolatayı götürüp, hemen arkasından ağlaya ağlaya şınav çektim; ne tezat değil mi… Tabii o yüzümdeki duygusal sevgi böcüğü ifadesi yerini daha çok “yapabilirsin, acı yok Rocky” ifadesine bıraktı. Ağlaya ağlaya P90X yapan ilk kişi ben miyimdir acaba diye düşünmeden edemedim… Gerçi P90X bir çok kişiyi başlangıçta zaten ağlatmış olabilir :-)

Bir de şu giriş sayfasının en son slaydında dizilmiş bayanlar var ya sıra sıra, en baştaki kadının ne güzel karın kası yapısı, onu kıskanıyorum. Son günlerde sayfayı açar açmaz hemen bir gözüm ona kayıyor. Bir de sayfanın hemen altında slayt şeklinde geçen bir değişim fotosu var, zaten kilosu olmayan bir bayan karın kası yapmış ama o nasıl biçimsiz bir karın kasıdır… bir gün karın kaslarımı görürsem ve böyle biçimsiz olursa o zaman kapatana kadar yerim sanırım. Tabii ki kendimizi sevip kabullenmeliyiz ama simetri takıntısı var bende, yamuksa üstüne ince bir yağ tabakası çekip kapatırım. Önce o günleri görelim de…