Ve ben yaşıyorum… Her egzersiz başlangıcında ilk baktığım süre oldu, daha sonrasında bu mu; çok kolay dedim fakat diğerleri 20. tekrarı yaparken ben daha 10.tekrara yeni ulaşıyordum. İnanın defalarca bunun aptallık olduğunu düşündüm ve tam DVD’yi kapatmaya karar verdiğimde gözüm bu işi yapanların vücutlarına takıldı. Sonra çaktırmadan aynada kendime baktım, 90 gün sadece 90 gün dedim. Açıkçası inanmıyorum öyle bir vücuda sahip olabileceğime ama birazcık bile değişim için feda edebileceğim bir çok şey var. Pes etmedim, hem ne diyor programın başında, yeter ki pes etmeyin yapabildiğiniz kadarıyla yapın, yavaş yapın ama durmayın bırakmayın; zamanla yapabileceksiniz.

Sanırım en önemli olan şey motivasyon, o yüzden ilk DVD’yi koymadan önce resmimi çektim, ve ana sayfada yer alan kişilerin değişimlerine tekrar tekrar baktım. Onlar yapabildiyse eğer ben de yapabilirim.  Yine de itiraf etmeliyim ki arada kaytardığım oldu, ilk günün değil ilk haftanın günahı olmaz. Tanrım çok zor hareketler olsun ama bana hoplama zıplama olmasın, küçükken ip bile atlamaktan nefret ederdim ben, onun yerine misket oynamak daha kolaydı. Şimdi çocukluğumdaki tüm zıplamaktan kaçtığım oyunların hain bir intikam darbesini kucak açarak selamlıyorum.

Bugün 1.gün DVD’si bitti ve ben hiç bitmez sandığım bir işkenceden kurtuldum! Aslında bu sevgilinin ailesiyle tanışmak gibi, gergin ve inançsız iken, birden bire kolay ve eğlenceli geldi. Hatta yarın sabah yapacağım DVD’yi bilgisayarıma koydum ve izledim, şu an çok kolay görünse de eminim ki yarın sabah defalarca bırakmaya kalkacağım, ama o fit vücudu istiyorum ve umarım ki bırakmayacağım.

Bu arada saat her ne kadar akşamın 10:15’i olsa da bir şeyler yemeliyim, sanki yersem kilo yapacakmış gibi geliyor ama bu kocaman bir yalan. Vücudu beslemem gerektiğini yazılarda okudum ve kendimi yağsız bir yoğurt içine ananas dilimlerinden oluşan bir şölene doğru yönlendiriyorum.

içten