Merhaba, Kadir ben! Çoğu arkadaşım bana “Deli Kadir” der, ancak ben kendimi (eski tarih hocamın da çok güzel ifade ettiği şekilde) delilikle dahilik arasında bir yerlerde görürüm. Bir o yana bir bu yana düşüp dururum.

Takriben 9 yaşımdan bu yana kilolu olduğumu söyleyebilirim. Buna en büyük etken 3. sınıfa geçtiğim dönemde ailemin yeni bir eve tanışması, tüm arkadaşlarımdan oldukça uzak kalmam, okulumun hemen evin alt sokağında olması ve annemin sürekli yemek yemem konusundaki ısrarıydı (suçlama yok). Eskiden fazla takmazdım kilolu oluşumu, nasıl olsa ilerde veririm derdim ancak yaş 22-23’e dayandığı vakit anladım ki kendi kendine gitmez yağlar (biraz geç basıyor sanırım). İşin aslına bakarsanız özellikle spor yapmak için bir arayış içerisine girmedim. Bir sitede takılırken sadece tek bir cümle içerisinde P90X’in adını gördüm, o kadar. Sonrasında “neymiş ki bu acep?” diye aranırken bu siteyi bulmuştum. Değişim videolarını incelerken “vay anassını sayın seyirciler” diye diye hemen hemen bütün videoları izledim ve “ben de bunu yaparım ya, ne var ki bunda?” dedim (yapamadı!) Bütün bunları gördükten ve okuduktan sonra beni programa başlamaya iten önemli etkenlerden birisi de; gittikçe büyüyen göbekten dolayı ayak uçlarımı boynumu uzatmadan göremememdi! Düşünün 9 yaşımdan bu yana görmemişim onları. Nasıl bir hasret var anlatamam.

2013 yılının Mayıs ayında siteyi buldum sanırım. Haziran ayında da siparişim gelir gelmez hemen başlamıştım. Tam hatırlayamıyorum ya, biraz bulanık o kısımlar. Ancak net bir şekilde hatırlayabildiğim bir şey var; ilk başladığımda programı 1 ay kadar yapmıştım, belki 2. aydan da 1-2 hafta yapmış olabilirim. Aynada kendime baktığım zaman az biraz egom yükselmiyordu değil (Ego kelimesi normalde çok çok başka anlamı olmasına rağmen, popüler kültüre uyayım ben de). Ancak sonrasında bayram dolayısıyla 2 haftalığına ailemin yanına döndüm, geri dönüşümün hemen akabinde taşınma işlemlerine başladım derken öyle bitti gitti o seri. Bu olaydan bir kaç ay kadar sonra daha azimli bir şekilde yeniden başlamıştım programa ve bu sefer günde bir defa değil, iki defa yapıyordum. Sabah işe gitmeden önce ve akşam eve geldikten hemen sonra… Bu şekilde 15 gün kadar devam ettiğimi hatırlıyorum nihayetinde artık yapmak istemedi canım. Tabii bu 15 gün içerisinde aldığım sonuçlar (göze görülen kısmı) ilk yaptığım dönemdeki sonuçlarıma neredeyse eşdeğerdi. Keşke o zamanlar tamamıyla bırakmak yerine günde bir çalışmayla normal olarak devam etseymişim derim hala kendime. Ancak “keşke”lerle yaşanmıyor biliyorsunuz. Geçmişe çok odaklanırsanız önünüzdeki ağaca kafa atarsınız.

O günlerden bu vakte kadar niye aynı hantallıkta, durağanlıkta, sıkıntılarda, üşengeçlikte çığır aça aça geldim. Tabii en başında P90X ile tanıştığım için vicdan azabıyla geçen günler, aylar… 3 hafta önce inanın nasıl oldu, nasıl bir düşüncem vardı, buna nasıl karar verdim ben de bilmiyorum, programa tekrar başlamışım. Bunu kimseye de söylememiştim, şayet olur da tekrardan bırakırsam dalga konusu olmasın diye. Bir gün yine blogu takip ederken iş yerimden yakın bir arkadaşım gördü ve “Sen bunu yapamazsın.” dedi. Ona cevaben “Peki ya 2 haftadır yapıyorsam?” diyerek de herkese ilan ettim. Yalan söylemeyeyim, ilk haftadan 2 gün aksatmışlığım var. Ancak bu programı uyguladığımı ilan ettiğimden bu yana da her sabah daha bir hırsla uyanıyorum, sporumu yapıyorum. Şu an için yarım bırakma gibi bir düşüncem yok, şşşt sakın aklıma sokmayın. Bu 3 haftalık sürecimi özetlemem gerekirse; yok böyle bir şey ya. Vallahi yok. Gerek dinçliğim gerekse mutluluğum olsun bu hisleri sadece ve sadece P90X yaparken yakalıyorum. Onun dışında hep daha bir depresif, melankolik, saçma, yamuk yumuk bir şeydim işte. Şimdi öyle mi?

Tahmin edin; 2013 yılından bu yana sizleri hep gizliden gizliye takip ediyorum. Hayatlarınızda olan biteni biliyorum, yarım bırakan olursa yakasına yapışırım. Sizleri seviyorum ve şayet İçten hala buralardaysan selam olsun sana ve teşekkürler. Siteye ilk girdiğimde ilk okuduğum yazı senin yazılarından birisiydi. Ve bir çok yazısıyla ilham aldığım, farklı bir şeyler öğrendiğim diğer dostlarım; tüm sorularımı (ne kadar saçma ve gereksiz olursa olsun) en ince ayrıntısına kadar cevaplayan ve yol gösteren Aykut Hocam, sizlere de selam olsun.

Not: Ne çene varmış bende arkadaş ya.