Hepimizin hayatında önemli dönüm noktaları olmuştur. Bir adım uzaklığında, karar verilmeyi bekleyen ve motivasyon gerektiren çeşitli dönüm noktaları…

Ben spor serüvenime lise yıllarında voleybol ile başlamıştım. Zorlu antrenmanlar, düzenli beslenme şekilleri ve pozitif enerjiyle yüklü bir hayata adım atmıştım. Her günüm kondisyonumu arttırma çabalarımla geçerdi. Dayanıklılık, kararlılık ve azimle terbiye edilmesi gereken bir vücudum vardı. Zaten takıma girmenin tek yolu da buydu. Bir karar vermeli ve o yolda son sürat ilerlemeliydim.

Boyuma göre kilom fazlaydı ve öncelikle kilo sorunumu ortadan kaldırmalıydım. 1.85 boyunda, 102 kiloydum (baktığınızda ne kadar da imkansız görünüyor değil mi?). Yapmış olduğum düzenli diyet ve antrenmanlar sayesinde 88 kiloya kadar düşebildim. Artık tek yapmam gereken her şeyi bir düzene sokmak ve bu yolda ilerlemekti. Nitekim öyle de oldu. Takıma girebildim ve 4 yıl boyunca aralıksız voleybol serüvenimi sürdürdüm.

Hepimizin iyi bir üniversite eğitimi alabilmek için ter döktüğümüz ÖSS yaklaştığında ailem tarafından bana sadece 2 seçenek sunuldu. Ya voleybola devam edip bunu bir kariyer olarak sürdürecektim ya da iyi bir üniversitede eğitim almak için gece gündüz çalışacaktım. Sadece birini seçme hakkım vardı. İkisini aynı anda yürütebileceğimi düşünmüyorlardı. Bu sebeple voleybolu bırakıp sınav için çalışmaya başlamıştım. Nasıl olsa üniversiteyi kazandığımda okulun bünyesindeki takıma girebilmek için çabalardım.

Günlerin hızla geçmesi ve sınav stresi ile birlikte verdiğim kiloları tekrar aldığımı fark ettim. Tek değişen şey boyumun biraz daha uzamasıydı. Değişmeyen şey ise günden günde stres eşliğinde sürekli bir şeyler yeme isteğimdi. Uyumadan önce yenilen patates kızartmaları, dondurmalar, bisküviler ve çikolatalar… Sınavı kazanmama bir faydası mı oldu? Hayır. Çok çalıştığım ve bir hedef belirlediğim için sınavı kazanmıştım. İstediğim üniversite olan Hacettepe’ye yerleşebilmiştim. Tek isteğim yarıda bıraktığım voleybol kariyerime devam edebilmekti. Seçmelerin ne sıklıkla yapıldığını ve bu yolda eski halime dönebilmem için neler yapabilirim araştırıyordum. Fakülte takımına girmeye karar vermiştim. Seçmelerin yapıldığı gün şunu fark ettim; artık eski dayanıklı bir Mustafa yokmuş! Alınan kiloların etkisiyle koşamıyor ve gelen smaçları bile karşılayamıyordum. Kondisyon diye bir şeyi bünyemde bile barındırmıyordum.

Hemen fazla kilolarımdan kurtulmalı ve sonrasında tekrar denemeliydim. Bu süre zarfında ağırlaşan bölüm derslerim bunu yapmamı engelliyordu. Düzenli beslenemiyordum. Tüm vaktimi verilen ödevleri bitirmek ve bir şeyler okumak için harcıyordum. Zaman içersinde 64 kiloya düştüm ve boyuma oranla bu kiloda olmamam gerekliydi. Sağlık sorunları da bunu tetiklemeye başlamıştı. Doktora gittiğimde boyumla kilom arasında orantısızlık olduğunu ve bunun en önemli sebebinin de düzensiz beslenmekten kaynaklandığını öğrendim.

Sonrasında artık düzenli bir beslenme listem vardı ve bunu sürekli bir şekilde hayatıma uygulamam gerekliydi. Ara ara bu listeden uzaklaştığım zamanlar olmadı değil ama büyük bir ölçüde uygulamaya koyduğum da doğrudur. Şu an 1.90 boyunda 81 kiloyum. Kilomun gayet normal olduğunu düşünüyorum ama alınan ve verilen kilolar sayesinde göbek bölgesinde minik bir kitlenin varlığı beni rahatsız etmiyor değil. Vücudumun toparlanması, daha sağlıklı bir görünüme kavuşmak ve iş hayatının stresinde uzak kalmak için P90X ile tanıştım.

15 gündür düzenli bir şekilde uyguluyorum. Farkını ilk günden hissetiğimi söyleyebilirim. Artık kendimi daha mutlu hissediyor ve olaylara pozitif yaklaşabiliyorum. Şunu unutmamalıyız ki yaptığımız sporun günlük hayatımızdaki etkileri oldukça fazladır. İş arkadaşlarınızla olan ilişkinizden, aile bireyleriyle olan ilişkilere kadar olumlu etkileri olacak ve olmaya devam edecektir. Unutmayalım ki iyi bakmamız gereken bir vücudumuz ve bunu azimle devam ettirmemiz gereken sağlıklı bir beynimiz var.

Korkmayın, isteyin ve devam ettirin. Ne istediğinizi ve neye ulaşacağınızı bilin. Sonuçlar elbet bir gün bizi sevindirecektir…