Hepimiz formumuzun bozulduğunu ya da kilo aldığımızı fark ederiz… Ya peki birisi bunu sizin gözünüze sokarsa…

Merhabalar ben Ziya, 31 yaşındayım. Aslında yaşantım boyunca çok kısa süre fit ve formda oldum, kalan büyük kısımda ise hantal, kilolu ve tamam kabul ediyorum “obezdim”.

Son dört yıl içerisinde belirli periyotlarla kilo verdim, aldım, verdim, tekrar aldım ve şimdi sonuç ortada… Şu an 114 kiloluk bir kütle olarak dolaşıyorum :) Ama rahattım, ben pek beni etkilemiyordu fiziksel durumum ya da ben bu durumu baskılayarak yaşamaya devam ediyordum. Taa ki uzaktan uzağa ilgilendiğim kızın “Ziya bu aralar çok kilo aldın” demesiyle ve bunu bir kaç kez tekrarlamasıyla (kaldı ki eski kız arkadaşım da bunu vurgulamıştı). Artık bazı şeyleri değiştirmem gerektiğinin ışığı kafamda belirdi, belki de bir başkası için kendi formunu düzeltmek, sağlıklı yaşamak ve düzenli egzersiz yapmak doğru olmayabilir ama en nihayetinde bu yaptıklarım hepsi benim yanıma kar kalmayacak mı? Bana sadece bir vesile lazımdı ve o vesile de biraz acı da olsa geldi beni buldu :)

Biraz araştırmadan sonra tesadüfen P90’ı buldum önce, sonra arkadaş tavsiyesiyle P90X’in varlığından haberdar oldum. Siteyi inceledim, “Önce – Sonra”lara baktım, tamam her şey güzeldi fakat yine de inandırıcılıkta kafamda hep bir soru işareti vardı. Nasıl yaaa, bu kadar kişi, bu kadar çabuk sürede böyle fit hale geldiler, zayıfladılar ve bunun gibi sorularımın cevabını hem sitedeki yazılardan, hem de Aykut Hoca’nın kendisinden aldım ve inandım. Bu programa başlamak için kendimi de hazırladım, en sonunda “Bismillah” diyerek başladım.

Siz de tahmin edersiniz ki ilk 3 gün hiç de kolay geçmedi. Uzun süredir yatmaya alışan vücudum (bisiklet turlarım hariç, onda da yokuşları eskisi gibi çıkamadığım için eziyet oluyordu) birden şaşırdı. Dur dedim ey bünye, sen daha çok şaşıracaksın. 1. gün Merkez Sinerjik’te programın ne kadar ciddi, eğlenceli, acı verici ama bir o kadar da faydalı olabileceğinin farkına vardım. Bazı hareketleri fiziksel durumumdan dolayı tam olarak yapamıyorum ama bu ileride yapamayacağım anlamına gelmiyor. Aksine ilerde bu hareketleri yapmak için daha çok kendimi motive ediyorum. Biliyorum ki 90 gün ya da 180 günlük bir yoldayım, elbette engeller çıkacak ama yürümeyi bildikten sonra o engelleri teker teker aşacağım.

İlk gün gerçekten de eğlenceli ve yorucu geçti. Kah güldük, kah hareketleri yapamadık diye üzüldük ama asla umutsuzluğa kapılmadık. Veee ikinci gün geldi çattı. Program Cardio-X, bildiğimiz kardiyo mu yoksa daha başka bir şey mi diye düşünürken DVD’nin başlamasıyla çok farklı eğlenceli ve faydalı bir şey olduğunu gördüm. Bu nasıl bir şey yahu, hem Yoga yapıyoruz, hem kardiyo, hem de karate… İnanılmaz tekmeler, yumruklar havada uçuşuyor. Hareketleri yaparken karşımda kendim varmış gibi davrandım. Eee bu fiziği ben bu hale getirdim, kanepe köşelerinde uzanıp TV seyretmek, yanında birşeyler atıştırmak, bunları hep ben yaptım. Sen misin böyle yapan deyip tekmeyi, yumruğu savurdum gitti :-) İkinci gün de güzel geçti, tabii ikinci gün de nefesimin yetmediği, durdurup kısa bir soluklandığım, “offf ölüyorum, yapamıyorum amannn” dediğim anlar oldu ama yapmayacağım, bırakıyorum demedim.

İlk iki günün yorgunluğu vücudumda fazlasıyla kendini belli ediyorken geldi çattı 3. gün… Bu DVD’de ise omuz ve kollarımı çalıştıracağım diye düşünürken yaptığım büyük bir hatanın farkına vardım. Aslında bu hataya birinci gün de varmıştım ama üzerine pek düşmemiştim. Aykut Hocamın da bana tavsiye etmesine rağmen ben gittim sabit 2 x 8 kiloluk dambıl almıştım. Takdir edersiniz ki 3. gün bu dambıllarla çalışamadım, denedim ama olmadı. Hemen imdada su şişeleri yetişti, kimisini onlarla kimisini de dambıllarla yaptım. Belki ağırlıkların hem çok hafif hem de çok ağır olmasından dolayı verimli bir çalışma olmamış olabilir ama bunu telafi edebilirim (Not: Ardından hemen ağırlıkları değişen dambıl seti sipariş edildi)

Ve geldik bonusa… 3. DVD’nin sonunda yer alan Karın Parçalayıcı egzersizine… Baştan söyleyeyim, hiçbir hareketi tam yapamadım, bacağımı havaya kaldıramadım, kendimi kaldıramadım! Hem karnım, hem kilom izin vermedi ama uğraştım. Acaba olur mu diye çabaladım, sonuç olmadı, yapamadım ama neden yapamadığımı biliyorum ve üzerine gidiyorum, bu fizik düzelecek forma gireceğim buna inanıyorum.

Çok uzattım biliyorum ama şunu da söylemeden geçemeyeceğim, hareketleri yaparken sanki Tony “hadi bir de Ziya’ya bakalım”, yanıma gelip “söyle bakalım Ziya kaçıncı tekrardasın” ya da “ooo Ziya’ya bakın nasıl da yapıyor” gibi sözlerle diğer öğrencilerle iletişime geçtiği gibi  benimle de iletişime geçecekmiş gibi hissediyorum, garip gelebilir ama benim de bu DVD’lerden eğlence şeklim bu.

Son olarak arkadaşlar, ben bu yola girdim ve her gün birşeyler katmaya çalışıyorum. Daha çok başındayım 90-180 günlük bir yol bu. Tabiiki zorlandığım zamanlarda Aykut Hocam’la ve sizlerle bunları paylaşacağım ama asla yılmayacağım. Bu program bitecek!