Epeydir Blog yazmadığımı fark ettim. Hatta ilk turumu bitirmiş olmama rağmen hala fotoğraf çekip yollayıp bir kapanış bloğu yazamadım. Tembellikten öleceğim bu aralar… İkinci tur için kısmetse Pazartesi start vermeyi planlıyorum ama Aykut Hocam “Hele yolla ilk tur sonuçlarını da bakalım, sonra ikinci tur için planlama yaparız” dediği için bir iki gün daha sarkabilir. Ama ben bunları yazmak için yazmadım bu bloğu, niyetim başka. Kafanızı bulandırıp, Aykut Hocanın deyimiyle “Bay Muhalefet” olarak görevimi ifa etmek istiyorum.

Bu bloğun konusu metabolizmayı hızlandırmak yani az ama sık yemek olayı. Bugün hemen herkesin üstünde hem fikir olduğu bir uygulama. Günlük kalori ihtiyacını 6 ya bölmek; 5 de olabilir. Lakin geçen gün okuduğum bir makale (evet makale okudum ama denk geldiği için) bunun tam tersini söylüyordu.

Amerika Salk-Institüsü’nün fareler üzerinde bir çalışması çok ilginç. Üç grup fare alınmış; ilk iki gruba 100 gün boyunca yağ oranı %60 olan ve kalorisi yüksek besinler verilmiş. Üçüncü grup kontrol grubu olarak alınmış. Bu gruptaki farelere normal kalorili (yağ oranı %13) standart bir diyet verilmiş.

1. Gruptaki farelere akşamdan sabaha sekiz saat ara ile iki öğün yemek verilmiş ve gündüz ise 16 saat yemek verilmemiş (farelerin gündüzü bizim gecemiz).

2. Gruptaki farelerin belirli bir öğün saati yok, fareler aynı miktardaki yüksek kaloriyi 24 saat boyunca sık aralıklarla her zaman alabiliyorlarmış.

Daha düşük kalorili ve düşük yağlı diyet alan 3. Gruptaki fareler (kontrol grupu) de istedikleri zaman yemek yiyebiliyorlarmış.

100. günün sonunda;

1. Gruptaki farelerin vücut ağırlığında pek bir değişiklik olmamış, kolesterol, şeker, karaciğer değerleri, kontrol grubundaki daha az kalorili ve daha az yağlı yiyen fareler gibi normal çıkmış.

2. Gruptaki fareler aynı miktarda ve yağ oranındaki yemeği yemelerine rağmen ağırlıkları 2/3 oranında artmış. Üstelik şeker, kolesterol, karaciğer ve iltihap testlerinde ve motor koordinasyonlarında bozulma gözlenmiş.

Özetle söyleyecek olursak kronik kalori kısıtlamasına göre intermitan açlık kilo kaybında daha etkili ve uygulanması daha kolay olan bir yöntem olarak gözüküyor.

İntermitan açlık obeziteyi nasıl azaltıyor?

İki yemek arasındaki sürenin kısa olması “insulin” salgısında gerekli düşmeyi sağlamıyor. Bu nedenle metabolizma yağ depolama modundan çıkıp, depo yağlarının kullanılmasına izin vermiyor. Halbuki iki yemek arasındaki süre uzayınca insülin azalıyor ve metabolizma yağ yakma moduna geçebiliyor.

Açlık – Kanser

Bir kanser araştırıcısı olan Valter Longo’ya göre açlık sırasında sağlıklı hücreler depo yağlarını kullanabildikleri için yaşamlarını sürdürmeye devam ederler. Buna karşılık kanser hücreleri enerji kaynağı olarak sadece şekerleri kullanabilirler; kesinlikle yağları kullanamazlar. Halbuki devamlı büyümek istediklerinden sürekli enerji kaynaklarına muhtaçtırlar. Bu yüzden açlık sırasında şeker depoları tükenince yaşamlarını sürdüremezler.

Tabii bu konuda şimdiye kadar ne gibi çalışmalar var diye merak ediyorsunuz. Öncelikle şunu söyleyelim ki kanser hücreleri enjekte edilemeyeceği için, insanlarda kanser deneyleri yapmak mümkün değildir. Ama hayvan deneyleri yapmak mümkündür ve oldukça bilgi vericidir.

Açlık-kanser ilişkilerini inceleyen ilk hayvan çalışmalarından birinde 24’er kişilik iki fare grubu alınmış, birinci grup serbest beslenirken ikinci gruba 2 günde bir yemek verilmiş. 1 hafta sonra her iki gruba da meme kanseri hücreleri enjekte edilmiş. 9 gün sonra birinci gruptan 19 fare ölürken, ikinci gruptan sadece 6 fare ölmüş. 10 günde ise birinci gruptan üç fare canlı kalırken ikinci gruptan 12 fare canlı kalmış. Çok bariz bir fark değil mi?

Özetle söyleyecek olursak, az ve sık yemek zorunda kalmak yerine, sadece acıkınca sağlıklı yemek ve de düzenli periyotlarla aç kalmak, yaşam süresini uzatıyor gibi görülmekte.