Bugün kaçıncı haftam, kaçıncı günüm bilmiyorum… 3 haftanın içinde bir yerlerdeyim :) Artık günleri, haftaları takip etmeyeceğim çünkü bitsin istemiyorum :) Amacım 90 günü doldurmak değil, her gün üstüme düşeni en iyi şekilde yapmak olmalı dedim kendi kendime (bazen günler insanın gözünde büyüyor, bu motive kalmak adına benim için güzel bir yol) Bu ikinci yazım, yaşantımı ve değişimleri biraz daha açmak ve netleştirmek istiyorum, hem yanlışlarımı tavsiyelerinizden beslenerek düzeltebilirim.

Önceki malum yaşantımda öğlen ikide zar zor gözümü açıp ağzımda iğrenç sigara tadıyla nasıl da dayak yemiş gibi uyandığımı hatırlayabiliyorum. 12 saat uyuyor fakat uykumu alamıyordum, yatakta bir sigara yakıp, kalkıp elimi yüzümü yıkadıktan sonra bir sigara daha yakıp kahvaltıyı hazırlamaya koyuluyordum. Yesem de olurdu yemesem de! Aslında ben sigara içmeye devam edebilmek için gün içerisinde bir şeyler yiyordum. Bu durum beni spor yapmaya gönül koyduğum, aynı zamanda sigara içtiğim son 5 ayda çok rahatsız etmeye başladı, kendimi iradesiz ve işe yaramaz hissediyordum. 12 yıldır sigara içiyordum ve bana kendimi her geçen gün daha berbat hissettiriyordu. Koşmaya çalıştığımda 30 saniye sonra öksürerek duruyordum, uykum düzensiz, yaşamım kalitesizdi. Nefesim bile kalitesizdi.

Abur cuburları, pizzaları, baklavayı böreği nasılsa kilo almıyorum diye mideye indiriyordum. Ama bir meyve yemek, kuruyemiş yemek, salata yemek aklıma gelmiyordu nedense, beslenmem den dolayı değerlerim de berbat durumdaydı. Fiziğim çirkin değildi, belki göbeğim yoktu ama kesinlikle sağlıksız ve dayanıksızdım diyebilirim. 1,65 boyla 51 kiloydum, koşamadığımı ve yüzemediğimi gördüğümde çok üzülüyordum. Spor yapmayı seviyorum ama yapamıyordum.

Sonra uykumu düzene soktum, sigarayı bıraktım, beslenme alışkanlıklarımı değiştirdim. Her sabah koşmaya da başladım, 30 saniye koşup kesilen ben, 30 dakika koşabildiğimde nasıl da mutlu oldum. Koşmak yeterli değildi, fitness falan yapmalıydım aynı zamanda. Salonlara gittiğimde beni karşılayan eğitmenler salona gitme fikrimden uzaklaşmama neden oluyordu. İçimden şunu söylüyordum, “kadının kendisine faydası yok baksana, hadi Müge uzaklaş buradan, bu insan sana istediğini veremez” diyor ve kaçıyordum.

İnternetten  parça parça videolarla evde bir şeyler yapmaya çalıştığımda bu hareketi beğenmedim başka hareket, bu video kısaymış başka video… derken iki saat geçiyor fakat ben yarım saat bile egzersiz yapmış olmuyordum. O kadar çok video var ki hangisini yapacağıma karar veremiyor sonuç olarak da verim alamıyordum. Kendi kendime yapabildiğim şey çoğunlukla Yoga ve biraz da Pilates’ti.

Benim Kişisel Hedeflerim…

1) 30 Tam barfiks çekebilmek.

2) 50 Şınav

3) 90 Günü tamamlayıp T-Shirt’ümü almak, olabilecek en iyi gelişimi göstererek.

4) Şu an biraz göbeğim var, ondan kurtulup baklavalarıma kavuşmak!

5) Dayanıklı, kıpır kıpır ve dirençli olmak.

Peki Neden P90X? (Kişisel kanaatim, herkes için değişiklik gösterebilir)

1) O gün ne yapacağınızı net bir biçimde biliyorsunuz.

2) Program sayesinde her yerinizin çalıştığından eminsiniz ve aklınızda acaba etkili mi, yararlı olur mu gibi sorular kalmıyor.

3) Bir saat harika bir süre. Yoruyor fakat bıkmıyorsunuz.

4) Ne ararsanız var, sıkılmıyorsunuz. Yoga, Basket, Kenpo Karate… Her gün başka başka şeyler yapmak çok güzel.

5) Hareketlerin zorluk derecesinden de haberdar oluyorsunuz ve hareketleri seviyenize göre modifiye edebiliyorsunuz. Hareketin seviyenize göre bir yapılma şeklini seçerseniz, yapamadım diye üzülmenize gerek kalmıyor.

6) Ekip çok enerjik ve eğlenceli. Evde bunu yaparken kesinlikle kendinizi yalnız hissetmiyorsunuz.

7) P90X-Türkiye güzel bir site ve burada insanlar birbirlerine destek oluyorlar.

8) Abartılı ekipmanlara ihtiyacınız yok!

9) Bir çok insanın “Öncesi & Sonrası” dönüşümü var ve bunlar size feyz oluyor.

10) Evinizin ortamında çok daha rahat olabilirsiniz. Bazıları salonda rahat edemez ama kendi evinizde böyle bir probleminiz yok.

11) Isınma ve soğuma hareketleri kısa ve sınırlı tutulmamış, çok yerinde ve yeterli.

12) Ve daha bir çok neden…

– o –

Editörün Notu: Müge’nin bu süper yazısını uzunluğundan dolayı (hiç problem değil :-) ikiye bölüyoruz, devamı yarın…