Öncelikle merhabalar. Ciddi sağlık sorunları yaşamış bir öğretmen olarak aranızdayım. Bu yazımda kendimden bahsetmek istiyorum.

Hayatım boyunca amatör olarak sporlar yaptım. Genellikle takım sporları. Spora olan sevgimiz mahalle kültüründen geldi aslında. Mahalle maçları, mahalle koşturmaları, zillere basıp kaçma… Resmen 100 metreyi 10 saniyede alırdık o adrenalinle. Neyse işte bu sevgi sayesinde beden eğitimi öğretmeni olmaya karar verdim ve bunu başardım. Üniversite 4. sınıfa kadar kilo-boy-yağ oranım normal seviyelerdeydi ancak yaşadığım sağlık sorunları (kalp rahatsızlığı ve bilek bağ dokusu yırtılmaları) ve düzensiz hayat, son 2 buçuk yılda, yani öğretmenliğimin 1. yılından 3. yılına kadar 82 kilodan 103 kiloya çıkmama vesile olmuştu. Sağ olsun! Boyum 188 cm bu arada.

2014 Ağustos 30’da tartıya çıktığımda kilomu 103.8 olarak gördükten sonra buna bir dur deme zamanının geldiğini anlamıştım. Çok azimliydim ya. Kesinlikle diyet yanında spor da yapacaktım. Öyle de oldu. Eşim sağ olsun bu konuda bana hep yardımcı oldu. Evde normal yenilen yemeğimizin yanında bana hep istediğim diyet programını hazırladı. Hayatımdan un, şeker, tuz ve yağı çıkarttım. Tamamen dengeli protein ağırlıklı bir beslenme planı oluşturmuştum kendime. Bu yaşıma kadar sabah erken saatlerde kahvaltı yapmayan ben, işe gitmeden 1 buçuk saat önce kalkıp kahvaltımı yapar olmuştum. Üniversitede aldığımız dersler de bu planı oluşturmamda bana avantaj sağlamıştı.

Öğrencilik yıllarından kalma ağırlık setleri, bisikletler vb. aletler bir anda gün yüzüne çıktı. Hepsini yağladım, parlattım. Bu sırada P90X programından haberim vardı ancak “Daha zamanı değil Rocky” diyerek kendime en uygun anı bekliyordum. Günler geçmeye başladı. Her gün ısınma hariç 20-25 dakikalık interval koşu programı uyguladım. Kendime bir tane nabız ölçer saat aldım iyilerinden. Bu saat sayesinde antrenmanlarımı daha verimli yapıyordum. Kalp atım sayımı hep belli bir seviyede tutmama yardımcı oldu. Ayrıca iyi bir motivasyon sağlıyor böyle aletler. Her neyse işte, akabinde ise her gün bir kas grubunu çalıştıracak ağırlık antrenmanlarını yapıyordum.

Bir beden eğitimi öğretmeniydim evet. Ancak hayatımın hiç bir döneminde parça parça kas gruplarına sahip olan bir insan olmadım. Yağ oranım da hiç bir zaman çok olmadı. Normal bir fiziğe sahiptim işte. İyi koşar, hemen yorulmaz, her türlü sporu belli düzeylerde yapabilecek bir fiziğe sahiptim. Ama arkadaş şu 20-25 dakikalık antrenman programları beni kulaklarımdan solumaya itiyordu. Adeta işe yaramaz adamın biri olmuşum. Baktım söylene söylene günler geçmeye başladı. Üç haneli 103’lerden iki haneli 99’a, ordan 95, 93, 90 derken bugün itibari ile 87 kiloyum. Ağustos 30’da başladığım programıma sadık kalarak 2 buçuk ayda 16 kilo verebildim. Hep kullandığım kemer 5 delikli. Ben Ağustos’ta baştan ikinci deliğe takmak zorunda kalıyorken, şu anda 5. deliğin üstüne 2 delik daha açarak 7.’yi kullanıyorum. Pantolonları daraltmak için terziye vermek nedir bilir misiniz a dostlar? O mutluluğu bilirsiniz de mi? Şu an bile çok mutluyum ve artık kendime “Hadi bakalım Tony’nin sesini duyma vakti gelmedi mi? Kendi kendine yaptığın programlar iyiydi ancak biraz daha zora hazır mısın?” diye belli bir süredir soruyorum. Bu sorularım 1-2 gündür kesin cevabını bulmaya başladı.

Serüvenimi naçizane dilimin döndüğünce yazmaya çalışacağım. Her şeyden önce bu benim için güzel bir motivasyon aracı olacak. Bu sayfa sayesinde kendimle ilgili tecrübelerimi paylaşacağım. Ekstra aktivitelerim, diyetim, besin desteğim, motivasyon araçlarım…

Kendimi sizlere ifade etmem bile benim için güzel bir mutluluk kaynağı oldu. Umarım herkes istediği gibi sağlıklı günler geçirir. Sporsuz kalmamanız dileği ile hepinize selamlar.

Hasta luego amigos…