Kategori Arşivleri: P90X

Bir insan ömrü, ortalama 75 yıl olarak kabul ediliyormuş. Şair Cahit Sıtkı’ya göre ise 70 (Yaş 35, yolun yarısı eder…). Şimdi böyle “pat” diye söyleyince az geliyor, özellikle de en azından yarı yola yaklaşmış ya da geçmiş olanlar için. Eğer “reankarnasyon”a, yani ölümden sonra tekrar-tekrar yaşama düşüncesine derinden inanıp hayat felsefeniz yapan biri değilseniz, “tek bir hayatım var” sözü sizin için daha uygun olmalı… İşte o “tek” hayatı da, her açıdan mümkün olan en iyi şekilde yaşamayı ister herkes. O açılardan biri de kuşkusuz, içinde yaşadığınız vücudunuzdur. Yoksa çok ihtişamlı bir eve sahip olabilirsiniz, ama dışarı çıktığınızda bunu kimse göremez… Çok havalı bir arabaya sahip olabilirsiniz, onu da park yerinin ötesinde kimse bilemez… Geriye pahalı kıyafetler, saatler, aksesuarlar kalır; ama onların da para etmeyeceği yerler vardır elbet. En sona ise siz ve fiziğiniz kalır… İşte o, aslında “ilk” sahip olduğunuz ve de yine “son” sahip...

Eğitim çavuşu gibi acımasız ve sert olmalı bazen motivasyonlar. Askerde erlere bağıran zalim çavuş gibi sarsacağım biraz sizi omuzlarınızdan. Çünkü değişmek istiyorsak bunun bizim elimizde olduğunu bilmemiz gerek. Artık bahane yok, mazeret yok, kaytarma yok, lamı cimi yok… Şok diyetler, sağlıksız denemeler ve kısa sürede sonuç almaya çalışmalar yok… Çünkü ana hedefimiz “sağlıklı bir birey olmak”. Amacımız: Daha dinç, sağlıklı ve fit bir vücuda sahip olmak. Bu yüzden sağlıklı beslenmenin ve P90X’in yeri hayatımızda su içmek kadar önemli olmalı. Söz konusu olan biziz. Bu yatırım kendimize. Ve bu değişimi göz önüne aldıysak, tüm yaşam tarzımızı da buna uygun şekilde değiştirmemiz gerek. P90X yapmanıza engel olan her şeyi, kötü beslenmenize sebep olan her şeyi, tüm o bahaneleri, bezginlikleri, ertelemeleri çıkarın artık hayatınızdan. Diyet yok, iyi beslenme var! Hantallık yok, hareket var! Kolay mı? Değil. Değişim kolay olmaz. Rahata alışmış beyniniz sizi kandıracak, “Ne gerek var, ne...

P90X’i sadece bu yaz güzel görüneyim diye yapmıyorum. Giydiklerim yakışsın diye, etrafımdakilere “Ne yaptın da bu kadar inceldin?” dedirteyim diye, kumsalda daha özgüven içinde yürüyeyim diye, bir beden daha küçük kıyafetlerin içine girebileyim diye, aynalara gülümseyerek bakabileyim diye, göbeğimi içime çekmeden dar kıyafetler giyebileyim diye, düz kaslı karnımı ve şekilli kollarımı gururla sergileyebileyim diye de yapmıyorum. Ben bunu kendim için yapıyorum. Sabahları dinç bir şekilde uyanabilmek, vücuduma giren bol kalorili zehirlere daha fazla izin vermemek, daha aktif ve hareketli bir yaşam sürdürebilmek, kontrollü ve iradeli bir düzen oluşturabilmek, vücudumun sınırlarını görebilmek, daha fazla bel ve sırt ağrısı çekmemek, daha dayanıklı, güçlü ve fit olabilmek, hastalanmadan kışı geçirebilmek, bedenime gereksiz yağların ağırlığını taşıttırarak onu daha fazla yormamak, kısaca mutlu olmak ve sağlıklı bir hayatı kucaklamak için yapıyorum. Bunlar bile yeterliyken, ilk paragrafta saydıklarım da yanında bonus oluyor :) Neden bu saydıklarımdan vazgeçeyim ki? P90X beni daha...

Arkadaşlar Selam, Kendi tablomda gördüğünüz üzere P90X maceramın ilk ayı bitmiş bulunuyor. İlk hafta biraz ağrılı olmasına rağmen iyi geçti. Bir başladın mı artık duramıyorsun! İş yerindeyken bile eve gidip play tuşuna basmak için sabırsızlanıyor insan. Motivasyon da çok önemli tabi, her gün siteyi ziyaret edip çeşitli şeylere bakıyorum ve kendimi motive ediyorum. De-motive olduğum da oldu, halı sahada sakatlanıp yan diz bağlarımı zedeledim, bacak çalışamadım tabi ama sırt antrenmanı vardı onunla devam ettim. Keşke sadece sakatlık olsa, programın 3. haftasının ortasında eşim düşük yaptı maalesef, 2 gün hastahanede yattı. Ben tabii geceleri eve gidiyordum ve program tablom göz önündeydi. Gözüm tabloya ilişti, “ne programı yaa” dedim, üzgündüm, düşünceliydim ve sinirliydim biraz… Ama düşününce toparlandım. Tamam bu olay çok kötü bir şeydi ama kafamı biraz dağıtmak için zor da olsa starta bastım, üzüntümü sinirimi pozitife çevirdim ve aksatmadan programa devam ettim. Sırt çalışıyordum, düşüne düşüne ve...

Bir süredir ara verdiğimiz ama çok beğeni toplayan, “P90X reklama ihtiyaç duymaz, onunla fiziğini ve hayatını değiştiren herkes P90X’in canlı reklamıdır!” serimize ve “Peki P90X reklama ihtiyaç duysaydı, ne yapardı?” beyin jimnastiğini yapmaya devam ediyoruz. Şimdilerde pek kullanılmasa da, 90’lı yıllarda pek bir modaydı bel çantaları! O dönemlerde cep telefonu da yoktu ama, herkes ıvır-zıvır herşeyini o moda bel çantalarında taşırdı… Şimdilerde ise ne gibi bir işlevi olabilir ki bel çantasının?! Yağlarımızı ve koca göbeğimizi saklayabilir mi acep?! Evet, şaka maka her kışın bittiği gibi bu kış da bitecek, bahar gelecek, yaz gelecek… Kalın montların, kalın kazakların altına bir yere kadar saklanabilirsiniz! O göbeği “saklamanın” pek bir yolu kalmayacak. Ondan “kurtulmanın” yolu ise… P-90-X… Yağlarını Böyle Saklayamazsın! Diğer potansiyel P90X reklamlarını aşağıdaki linklerde bulabilirsiniz…...