Öncelikle herkese tekrar merhabalar.

Uzun bir süredir P90X ailesini takip ettiğimi daha önceki yazımda paylaşmıştım. Kendimce yaptığım programımla istediğim bir seviyeye gelmiştim ancak beni biraz daha zorlayacak bir yol aramaya başladığımı da söylemiştim. O yazının üstünden P90X’te 1. haftamı tamamladım. Plyometrics dışında diğer günlerim çok eğlenceli geçti. Tüm egzersizleri “kendimce” hakkını vererek yaptığıma inanıyorum. İyi ya da kötü tüm hareketleri de yaptım diyebilirim. Buradaki “kötü” hareketlerin çoğu herkesin tahmin ettiği gibi Yoga’daydı :) Anlayacağınız arkadaşlar gayet iyi bir başlangıç yaptığımı düşünüyorum ancak “Plyometrics”e kendimi her ne kadar “Cardio!!” olarak hazırlamışsam da bana tamamen “bacak” egzersizi oldu. Tabii ki çok terledim, kalp ritmim yükseldi ancak bacak ağrılarım da 2-3 gün sürdü.

Yani arkadaşlar ilk zamanlar, her sporda olduğu gibi P90X’te de çok kritik, Aykut Hocamın da söylediği gibi. Eğer bu süreçte biz zevk alıp, güçlendiğimizi hissedebilirsek bu bizim motivasyonumuzu arttırıp ileriye dönük artı sağlayacaktır. Ancak sürekli “olmuyor, yapamıyorum”, “lanet olsun senin gibi elmas şınavına”, ya da “hay Allah az önce şu Wall Squat’ı çift ayak zor yaptık, şimdi tek ayağı nerden çıktı?” diye söylenip durursak programı yarıda bırakmamız kaçınılmaz diye düşünüyorum.

Aslında bu yazımda bunlardan bahsetmeyecektim. Amacım, bir beden eğitimi öğretmeni olarak P90X’i öğrencilerime bir spor dalı gibi aşılamak. Futbol, basketbol, voleybol, P90X… “Evet çocuklar bugün konumuz futbolda ayak içi pas” ya da “Evet çocuklar bugün konumuz P90X’ten Ab Ripper X”… Düşüncesi bile gayet güzel. Tabii spor dalı gibi görmeleri için aralarına rekabet koymamız lazım. Bunun için üzerine çalışma yapılabilir ancak en basitinden “En fazla tekrar yapan kazanır, hareketi en doğru şekilde yapan artıyı kapar” gibi bir öncül koyarsak çocuklar bunu spor, oyun ya da yarışma olarak görebilir. Neyse şu anki konum bu değil. Dağıtmayayım ben…

Derslerimde öğrencilerime alternatif yollar ile ısınma yaptırmak ya da konu işlemek dersi daha eğlenceli hale getiriyor. Belli bir süredir kafamda planladığım bir durumdu bu. “Isınma hareketlerime Plyometrics’ten bir kaç şey katsam, Kenpo’dan bir şeyler eklesem, her ders sonu Ab Ripper’den 2-3 hareket yaptırsam nasıl olur?” diye düşünüyordum. Ancak okulumda sadece 9 derslik var ve bunları yapabileceğim bir spor salonumuz yok. Tüm derslerimi bahçede işliyorum. O da hava iyi olursa. Onun dışında sınıfta teorik bilgi falan işte. Ancak okulumuzun alt katında 40 m²’lik bir depo mevcuttu. İçi ıvır zıvır dolu. Müdürümle de konuştuktan sonra burayı bir spor salonu haline getirebilirdik. Onun da beden eğitimi öğretmeni olması benim için çoook büyük bir artı bu arada. Ancak malzeme ihtiyacımız vardı. Jimnastik minderi en temel ihtiyacımız. Belediyemizin eski minderlerine ulaşıp onları kullanmak için gerekli izinleri aldık. Bu arada “Bu yapılanları neden bu kadar detaylı anlatıyorsun?” diye soranlar olabilir. Yaşadığım yer kışın 5.500-6.000 nüfusa sahip. Küçük bir yer ve inanın imkanlar bu yönden kısıtlı. Her neyse. Depoyu boşalttık, temizledik, minderleri belediyenin eski deposundan çıkarttık, güzelce yıkadık ve yerleştirdik. Buradaki birinci çoğul kişiler, ben ve 6 öğrencim.

Önümüzdeki hafta itibariyle 9 sınıfıma “P90X’ten örnekler vermeye başlayacağım. Karşımda 30 öğrenci ve onlarla beraber belli bir bölüm Cardio X, Plyometrics X ve ya Kenpo X yapmak eğlenceli olacak. Tabii ki onların seviyesine indirgenmiş bir şekilde, zevk alacakları biçimde. 5. ve 6. sınıfları çok zorlamam ama 7. ve 8. sınıftaki şeytanlara elimden geleni yapacağım :)

Anlayacağınız dostlar, bu durumu çocuklara bir spor dalı gibi empoze edebilirsem, “Her gün bu hareketleri evinizde az da olsa yapacaksınız” dediğimde yaptıklarını ertesi gün bana anlatmak için can ata ata okula gelirlerse, amacıma ulaşmış olacağım. Bence sizler de çevrenize P90X’i tanıtmaktan çekinmeyin.

Sporsuz kalmamanız dileği ile hepinize selamlar. Herkese bol sporlu günler.

Hasta luego amigos…