P90X’e devam edebilmenin en önemli şartı herkesin de tekrarladığı gibi “motivasyon”. Sporda motivasyonu elde edince gelen devamlılık, devamlılığın sağladığı pozitif gelişmelerle de süper kahraman olup hayatımızın bir çok aksayan yönünü toparlayabiliyoruz. Bir noktada Crane hareketini yapabilen süper kahramanlar olup psikolojimize de el atıyoruz! (Bugün ilk kez denedim, ilk denemede önce yastığın üzerine, sonra da koltuğa çarptım, çıkardığım ses yüzünden, babam telaşla aşağıya indi. Olsun ilk Yoga!)

Sporu hayatımıza dahil etmek büyük bir değişiklik, hatta devrim. Vücut buna direniyor, ağrılar, sızılar, yorgunluk ama bence asıl direnci beynimiz ortaya koyuyor.

İnsan beyni bir garip mahlukat, daha keşfedilmemiş bir çok yönü var. Klişedir, insanı hayvandan ayıran eylem düşünme yetisidir denir. Evet bir noktaya kadar doğru ama hâla iç güdülerimiz var. Hatta hayatımızda bir çok kararı iç güdülerimize göre veriyoruz, düşünün hayatınızda ne değişiklik yapmak isteseniz, beyniniz aynı anda size bir şeyler söylemeye başlar. Genelde alıştığı yerde kalmak üzerine bir şeyler fısıldar. Genellikle yeni şeyleri sevmeyiz.

Geçen hafta bir arkadaşım bir sebepten ötürü muhabbet kuşunu bize getirdi. Kuş duta dönüştü, ses çıkarmadı, yemek yemedi. Yeni bir yere geldiği için kendini tehlikede hissettiğinden böyle davrandı. Aslında düşünebilse bir sorun olmadığını anlayabilirdi veya bir bahane bulup kendini rahatlatabilirdi.

Biz düşünüyoruz da ne oluyor? Kendimizi kandırıyoruz, bildiğimiz o çerçevenin içerisinde kalmak için bilinç altının fişeklediği noktaları, beyin destekliyor ve biz kendinizi bir kısır döngünün içerisinde buluyoruz. Hep aynı noktaya dönüyoruz, bildiğimiz yere.

Kendi adıma, morali çabuk bozulan biriyim, anında hüzünlenirim. O şarkıyı dinledim, o dizide bu oldu, facebookta bunu gördüm, şu kitapta bunu okudum, yolda yürürken bunu gördüm, annem bana şunu söyledi… hüzünlenir, üzülür, düşünmeye başlar ve kendinden bıkmış alışkın olduğum hale geri dönerim.

Ben de spor ve sağlıklı beslenme ile birlikte kendime güvenli alanlar yaratmaya başladım. En azından beynim spor ve sağlık beslenmeyi huy edinene kadar, beni etkileyecek bir çok şeyden uzak durmaya karar verdim. Beni hüzne sürükleyen şarkıları bir süreliğine mp3 çalarımdan uzaklaştırdım. Tv’den ve dizilerden kaçtım. Sosyal medya kullanımımı minimuma indirdim. Kitap okurken daha seçici olmaya başladım (Charles Bukowski bir süre kenarda dur). Alkollü ortamların hepsini belli bir süre kendime yasak ettim.

Bir nevi 10.000 km bakımındayım :-) bahanelere saklanmak için iyi bir yerde değilim. Bahaneleri üretmeyi kesemediğim için böyle önlemler aldım.

Herkesin kendi bahane skalası var, benimki hüzün, birinin eski sevgilisidir, sizin ki ne?

Kasları şaşırtıyoruz, biraz da huyları şaşırtalım. Bize yararı olmayan gıdaları nasıl kendimizden uzaklaştırıyorsak, moralimizi, motivasyonumuzu düşürecek duygusal durumları da biraz uzaklaşmak yararlı olacaktır.

Sonuçta bu bir değişim programı, belki de en zor yanı Crane değil, kendimizi ikna etmek.