Herkese Merhaba,

Öncelikle bu benim ilk yazım olacak. P90X ile tanışalı yaklaşık 80 gün olmasına rağmen yeni yeni cesaretimi toplayabildim yazı yazabilmek için. Ayrıca edebiyatım pek iyi olmadığı için kendimi ifade etmekte zorluk çekeceğim. Bu yüzden neden olacağım görüntü kirliliği yüzünden şimdiden özür dilerim :)

Her neyse konumuza gelelim. İki yıla yakındır ara ara spor salonlarına giderek fit kalmaya çalıştım. Hatta öyle bi dönemim vardı ki, Bench Press’te 100 kilo ağırlık kaldırabiliyordum, aldığım protein tozları, amino hapların haddi hesabı yoktu. Fakat maalesef o dönemde yaşadığım bazı sorunlar ve çok fazla protein ağırlıklı beslenmemden dolayı midemde gastrit ve ülser oldu. Geçirdiğim bu rahatsızlıktan dolayı spora devam edemedim. Belki bazılarınız “bir gastrit yüzünden spor da bırakılır mı” dicektir. Ama bilen bilir midedeki bir şişkinlik bile kalpte baskılara, sancılara yol açabiliyor, bir de o halde spor yaptığınızı düşünün… çok zor.

Yaklaşık 4-5 ay sporsuz, hareketsiz bir hayat ve sağlıksız beslenmeden sonra 5-6 kiloya yakın kilo aldım ama kış aylarına denk geldiği için pek de takmadım. Hatta hastayken baya kilo verdiğim için aldığım bu kilolara seviniyordum bile. Lakin kış ayları geçince; kazakları, hırkaları atınca gördüğüm manzara beni kendimden soğuttu. Göbek bi yerden fırlamış, kalçalar bi yerden fırlamış, eskiden geniş olan pantolonlarım dar olmaya başlamıştı. Ben o gazla yine spora başlamaya niyetlendim. Spor salonunda bir süre oflaya puflaya spor yaptım. Sonra hocaların ilgisizliği, benim eksik olan motivasyonum yüzünden birşey elde edemeden tekrar bıraktım. Ardından yine bi yatış, yine bi tıkınış… Bir dönem sonra her zaman beni fit görmeye alışmış olan ailem bile “çok kilo aldın oğlum, önceden çok güzel vücudun vardı” demeye başlayınca bende şalterler attı! Youtube’da Meter Mevsimler, Savaş Cebeci gibi sporculardan bilgi edinmek için videolar izlerken benzer videolarda öncesi ve sonrası fotoğrafları görmeye başladım. Önceleri pek ilgilenmedim o göbeklerden nasıl öyle baklavalar olmuş yalan bunlar, boş şeyler diyordum. Sonra aklıma takıldı ve arama motoruna P90X yazıp ilk çıkan siteye tıkladım ve kaçınılmaz son bu şekilde başlangıç buldu. İki gün sonra sipariş verdim, siparişlerim elime ulaşınca bir an evvel barfiks barını kurmaya başladım, o kadar miskinleşmiştim ki o vidaları sıkarken bile yoruldum.

O günün akşamı ilk DVD ile başladım. Açıkçası o kadar zordu ki hem yaptım, hem sövdüm. DVD’nin bitmesine 25 dk kala artık midem bulanmaya, başım ağrımaya başladı, devam etmeye çalıştım ama en son kusma noktasına gelince bırakmak zorunda kaldım. O kadar kötüydü ki duşumu bile zar zor aldım.Daha sonra kendimi yatağa attım ki atış o atış iki saat sonra anca kendime gelebildim. Kendime gelince rahat edemeyip kalan 25 dakikalık kısmı da yapıp uyudum.

Önceleri tatlıya, yağlı yemeklere dayanamazken, şimdi çaya bile şeker atmaz oldum. Ayrıca Aykut Hocamın yazıları sayesinde yumurtanın, sütün, yediğim içtiğim herşeyin organiğini bulmaya, yemeye çalıştım. Çoğu zaman aynada gördüğüm yeni kendim, motivasyonumu üst düzeyde tutmayı başardı ama bazı zamanlar hiç yapmak istemediğim de oldu tabi. Hiç bir zaman kuru bir t-shirtle antrenmanı bitirdiğimi hatırlamıyorum, hep sırılsıklam halde bitti antrenmanlar. Normalde son haftamdı bu hafta ama üşüttüğüm ve ailemin yanında 10 gün kadar kaldığım için 15 gün kadar uzadı program. Tabii o 15 gün de boş geçmedi, ağırlıksız antrenmanlar yaptım (2, 4, 6, 7, 8, 11. dvdler).

Şimdi P90X’in bana kazandırdıklarına gelirsek… Bir kere kesinlikle özgüvenim arttı, yolda gezerken her erkeğe (hak eden) kafa tutar oldum (bu yüzden bi gün kavga edicem herhalde :) Eskiden tıka basa yerdim doymazdım, şimdi az ve öz yiyorum doyuyorum, ayrıca çok yediğim zaman rahatsızlık duyuyorum. Önceden enerjim düşükken, yürümek bile istemezken, şimdi oturmak bile istemiyorum. Bu arada şunu da sıkıştırayım bi kenara, Pam’e aşık oldum galiba, gerçi şimdi yaşlanmıştır sanırım :-)

Bu arada fotoğrafları 90 günün sonunda koyucam. Son üç hafta kaldığı için ayrı bi hırslandım, normal antrenmanların yanında Cardio X bile yapmayı düşünüyorum. Ayrıca sizin yazacağınız her bir yorum da benim için ayrı bi motivasyon kaynağı olucak, şimdiden teşekkür ederim. Son sözüm şu olsun Paul White’ın dediği gibi “Hayal et, inan ve başar.”

Herkese başarılar…