Herkese Merhaba! Yeni yine ve yeniden…

Bu yazıda bahsetmek istediğim şey “Pirinç Deneyi” sabah sabah aklıma geldi. Sevilmiş, güzel cümleler kurulmuş bir pirinç ve aynı ölçüde aşağılanmış bir pirinç :-) ve bunlar arasındaki fark. Bunu su ile ilgili bir sunum yaparken deney olarak yapmıştık, ben bir hafta boyunca güzel şeyler söyleyip klasik müzik dinletip, auramı pirinç ile paylaştım. Diğer kavanoz pirinci de arkadaşım erkek yurduna götürdü, bol bol arabesk dinleyip kötü söze maruz kaldı diğer zavallıcık da.

Sunum günü gelip çatmıştı, pirinçleri buluşturduk. O da ne! Gerçekten kötü söze maruz kalan pirinç iğrenç kokuyordu ve kararmıştı. Şimdi… İnsanın büyük bölümü de su olduğuna göre benim gibi sürekli, hala göbeğim var diyen birinin göbeğinden kurtulması zor gözüküyor şu koşulda…

Bir çok öğreti okudum düşünce gücü ile ilgili, çocukluğumdan beri de inanırım. Astral seyahatler, auralar, psişik yetenekler, düşünce gücü vb vb bence insanın kendisine yapabileceklerinin de, çekebileceklerinin de bir sınırı yok!

Neyse konuyu çok dağıtmayayım efendim… Şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki başıma gelen her şeyi bir ara hayal ettim. İstemediğim ve hayal etmediğim hiçbir şey yaşamadım. Bu zamana kadar bütün olanlar… P90X ile tanışmadan önce bir değişim basamağına adım atmıştım, şifrelerim bile değişmişti ben farkında olmadan.

Mevlana der ki: HER ŞEY NEYE LAYIKSA ONA DÖNÜŞÜR… Beni harekete geçiren şey, onu yapmaya ya da yapmamaya olan inancım değil mi? Harekette bir şeyleri gerçekleştirmek için gerekli olan koşul, neyi seçtiğim ve kendime neyi yakıştırdığım; aslında kendi kafamda kimsem ben o olmaya gidenim.

Eminim bu GELECEK, GEÇMİŞ VE ŞİMDİ mekanizması çok karışık işliyordur ve kimse sırrına tam nail olamamıştır ama… İyi ki de P90X zaten çok zor deyip kendime layık görmemezlik yapmamışım. Sanırım hayal kurarken daha dikkatli olmak lazım, şimdiye kadar öğrendiğim en net gerçek ise bu idi.

…

Havuzda bir P90X’çi: Geçenlerde havuza gittim. Bir kaç ay havuza girmeyip ilk kez girdiğimde,spor yapıyor dahi olsam çabuk kesilir ve çabuk yorulurdum. Ama P90X yaptığınızda çabuk yorulma ve kesilme gibi bir durum söz konusu olmuyor :-) Yüzdüm, yüzdüm, yüzdüm ve yorulmadım… AMAN DA AMAN SON İKİ GÜNÜ MÜ KALMIŞ DİYE KENDİMİ ŞIMARTABİLİRİM HATTA…

Son hafta ile ilgili gerçek: Üstümden kamyon geçmiş gibi hissediyorum! İlk hafta ne kadar zorsa son hafta da aynı şekilde zor. Bana göre, bedenim “dinlendir beni” diye isyan ediyor, çok az kaldı diye teselli veriyorum. Neden bir insan o kadar gün yapıp son hafta bıraksın diye düşünmüştüm, anlam verememiştim; şu an verebiliyorum işte… Ama tabii ki bi-te-cek!