Merhaba P90X Ailesi,

Programıma başlayalı yaklaşık 35 gün kadar oldu. Fakat 14. günümde küçük bir sorundan dolayı serüvenime ara vermek zorunda kaldım. Bu durum beni moral olarak depresyona soktu diyebilirim :-)  Çünkü o 1 – 1.30 saat ne kadar zor gelse de günden güne alışmıştım sanki. Nasıl işe gitmeyi, yemek yemeyi, uyumayı vs. ihtiyaç veya sorumluluk olarak yerine getiriyorsam P90X de o duruma gelmişti. Taa ki o talihsiz motor kazasını yaşayana kadar…

İlk günler bu hareketleri kesinlikle yapamam demiştim, kendime güvenim yoktu. Çabuk sıkılıyor veya kafam başka yerlere gidiyordu. Sonra “pause” tuşuna basıp P90X-severlerin bloglarını, paylaşımlarını okumaya başladım ve sonuç olarak bana inanılmaz bir güç, enerji geldi. Tabii ki belki bedenen değil ama düşünce olarak öyle hissettim o an :-) Ardından herkes yapıyorsa ben neden yapamamayım dedim ve “play” tuşuna basıp bütün hareketleri elimden geldiğince yaptım, yapmaya çalıştım.

3’üncü 5’inci gün derken 1. haftam bitmişti ama nasıl bitirdiğimi bir de bana sorun, geçtim kaslarımı damarlarım bile ağrıyordu :-) Bir de tuhaf bir mutluluk vardı. Hem spor esnasında sinirlenip Tony’e “kes sesini ahmak herif, senin yüzünden bu haldeyim” dercesine ifade sergiliyordum, hem de spor ve duştan sonra öyle mutlu oluyordum ki o gün çabuk bitse de hemen diğer DVD’yi taksam diye can atıyordum. Çünkü sonucun güzel olacağını tahmin edebiliyordum. Hatta imkansız dediğim diyeti bile yapmaya başladım. Tuzu, yağı, şekeri anında çıkardım hayatımdan. Gece atıştırmalarını bıraktım. Beslenme tablomda çok iyiler ve iyiler dışında yiyecek, içecek tüketmemeye başladım. Ayrıca bu duruma beklediğimden daha hızlı bir sürede alıştım.

Tabi şunu da bilmek gerekir ki bizler ne birer Tony’iz ne de birer Dreya. Onlar kendilerini 1 hafta veya 1 ay içinde o hale getirmediler ve hareketlerini o derece yapabilmeleri için baya bir çaba sarf ettiklerine eminim. Zaten videolardakilerin çoğu sporcu ve atletizm ile uğraşan insanlar. Olmuyor, yapamıyorum deyip de bırakmak bence bi saçmalık. İstedikten sonra gerçekten oluyor, sadece inanın ve elinizden geleni yapın.

Şu an kendimi en önemlisi moralimi toparlanmış, hazır durumda hissediyorum ve programım bitene kadar bir daha motora binmemek üzere :-) bugün tekrar start veriyorum. Motivasyonumu oldukça yüksek tutan Aykut Hocam’a, sizler arkadaşlarıma (P90X Ailesine) sonsuz teşekkür ediyorum. Sağlıklı bir hayat ve serüveninizde başarılar diliyorum…