Konuya doğrudan girmek istiyorum. Bir sene içinde yaklaşık 12-14 kilo almıştım. Hareketsiz yaşam, hızlı yemek, kullanılan ilaçlar vs. derken 63 kiloya merdiven dayadım. Aslında baktığınızda çok büyük bir rakam gibi görünmüyor ama benim gibi 1.55 iseniz büyük tehlike. Bir yerden başlamak gerekiyordu ve ben de herkes gibi spor salonuna kaydoldum. Güya işten çıkınca ya da sabah işe gitmeden gidecek, sporumu yapıp yoluma devam edecektim. Evet gittim. 1-2-3-5 derken ayağım gitmemeye başladı. Bugün çok yoruldum, canım gitmek istemiyor, arkadaşlarla buluşalım, sevgiliyle görüşelim derken yalan oldu spor işi. Üstelik yaklaşık bir ay boyunca düzenli bir şekilde gitmeme rağmen kilom 63’ten 68’e fırladı! Hoş nasıl oldu anlamadım diyeceğim ama, nasılsa spor yapıyoruz bir biradan bişey olmaz, nasılsa spora gideceğim bugün bi sufle yiyebiliriz derken hoopp baktım ki şişiyorum. Sanki birisi hava pompasıyla pıst pıst şişiriyor beni. İşin kötü tarafı bir de spor salonunda belleri 5 litrelik su şişesinin beli kadar olan hatunları gördükçe daha fazla koşacağıma daha fazla yer olmuşum ben.

Ters giden bir şeyler vardı. Metabolizma hızım zaten 1200’lerdeydi. Vücut yağ oranımdan hiç bahsetmiyorum bile. Oturup kafasını kullanarak çalışan bir kişilik olduğumdan ben bir arpa boyu yol alamadığımı görünce geçen sene özene bezene aldığım ve bu sene içine giremediğim elbiselerimi deneme cehaleti gösterince daha da iyi anladım.

Tabii ki bu süreç içinde diyet yapmadım mı? Yaptım. Dukan, Karatay, Atkins midir ne zımbırtıysa hepsini yaptım. Evet, sadece bir kaç gün. Gerisi gelmiyordu. Sürekli ya aynı şeyleri ya da sıklıkla bir sürü şey yemeyi kaldırmıyordu bünyem. En sonunda tabii ki gına geldi ve tüm diyetleri de bıraktım.

P90x’i çok sevgili erkek arkadaşım bulmuş ve bana da söylemişti. İlk başta ilgilenmemiştim. Sonra bir gün dedim ki, yahu bu adam diyorsa bir bildiği vardır bir bakayım nedir? Önce fotoğraflara bakmaya başladım. Sonra ardından Youtube’taki videoları izlemeye başladım. Baktıkça koala halimden eser kalmadı. Gözüm açıldı. Nasıl dedim. İnsanlar bu kadar kısa zamanda nasıl bu kadar değişebilir. Sonrasında tabii ki derin mi derin bir araştırmaya giriştim.

Önce seti satın aldım ama bünye alışmış tembelliğe. Videolar elimde var ama sadece var. Arada açıp hareketlere bakıyorum falan. Öyle böyle derken başlamam bir kaç günü aldı. Başladım ama kafamda tam ciddiye alamamışım ki ilk hafta salladım da durdum. Tabi bir yap bir yapma kollarım ağrımaya başlamış, bacaklarım yürüyemez olmuştu. Karın kaslarımdan söz etmiyorum bile. Hapşıramıyordum! Düşünün o kadar çok canım yanıyordu ki. Buradan anladım ki bir işi yapacaksan ya yap, ya da hiç yapma. O yüzden benim düştüğüm bu hataya düşmeyin. Gerçekten kafanızda bir şeylerden vazgeçmeyi kesinleştirmediyseniz başlamayın.

12 Kasım Pazartesi P90X ile ilk ciddi günüm idi. İlk antremanda tabiki çok zorlandım. Hatunlar karşımda çatır çatır barfiks, şınav çekiyor ben daha kendimi kaldıramıyorum. Şınav çekerken kaç defa mata yapıştım bir ben bilirim. Her harekette millet 25 tekrar yapıyor ben daha 10.ya gelmeden bir başka  harekete geçiyorlar. Öyle böyle derken sonunda bitirdim. Tabi bittim desek belki daha doğru olur! Yüzüm kıpkırmızı olmuş, tişörtüm sırılsıklam. Kalbim yerinde değil, ağzımın içinde atıyordu sanki. Vücudum ham olduğu için sonraki gün kollarım tabii ki ağrıyordu. Ama biliyordum ki çalıştığından gelişiyor. Ya da bu şekilde kendimi kandırıyordum :-)

Derken 2. video beni bekliyordu. Nasıl yapacağım diye düşünürken açtım videoyu ve başladım. Nasıl başladım nasıl bitti hiç anlamadım. Aslında tek sorun başlamak. Bir başladığınız zaman gerisi geliyor. Bu arada bunları yaparken yemenize de dikkat edin ki kaş yapayım derken göz çıkartmayın :-)

Şimdi spor zamanı… Hepinize kolay gelsin.

Queen