Aslında hepimizin burada olmasının tek bir sebebi var. Halinizden, fiziğinizden memnun değilseniz, alışkanlıklarınızı değiştirmeniz gerekli. Çünkü oturarak başarıya ulaşan tek canlı tavuktur! Yoksa kanapede uzanmaya devam ederek, magazin dergilerinde gördüğümüz fiziklere ya da bu sitede şahit olduğumuz sonuçlara ulaşılamıyor.

Elbette alışkanlıkları değiştirmek kolay değil. Mesela çay-kahveye atılan şekeri ele alalım. “Un, şeker, tuz denen o 3 beyazı bırakın!” diye bas bas bağrılmasına rağmen, şekeri birden kesmek zor gelebilir. Ben de yaşadım. Demli bir küçük bardak çaya, 3 küp şeker atardım. Sonra bunu ikiye indirdim, sonra da teke. Uzun bir süre tek şeker ile idare ettim. Derken bir Karadeniz gezisinde, oradaki çay üreticilerini gezme şansı buldum. Orada çaya hiç şeker atılmadığını, şeker veya tatlandırıcının çayın tadını bozduğunu öğrendim. Böylece şekersiz içmeye başladım. İlk başlarda tuhaf geldi ama sonra gerçek çay tadını hissedince bu kez eskiye asla dönemez oldum. Şu an şekerli bir çay içsem, şerbet gibi geliyor. Beynini yıkaya yıkaya aynı alışkanlığı babama da kazandırdım :-)

Benim kademeli olarak değiştirdiğim bu gibi alışkanlıkların yanında, bıçak gibi kesilen alışkanlıklar da vardır. Sigarayı bir anda bırakmak, alkolü bir gecede kesmek gibi… Bence bu tarz sert yaklaşımlarda, bir anda bırakıldığı gibi, sonradan da bir anda başlama tehlikesi var. O yüzden ben “yumuşak” geçişlerden yanayım.

Sizin kurtulmak ya da kazanmak istediğiniz alışkanlığınız nedir bilmiyorum ama, son bir sözüm de “televizyon”a olsun, nam-ı diğer “aptal kutusu”! İstatistikler, Türk insanının bir günde TV başında geçirdiği zaman ortalamasını 4.2 saat olarak belirtmiş (Survivor! 7 Haziran seçim gecesinin en çok izlenen programı Survivor olmuş da). Yazık değil mi onca saate? Bunun 1 saatini P90X’e ayıramaz mıyız?