Alışagelmişler her zaman kolay olur… Haftada 1 gün halı saha maçına giden, ister istemez alışır veya spor salonuna. Ama ara vermek, 2-3 ay ve sonra başlamak işte o zaman gerçek zorluk başlar. Beyin-vücut alışır sizin spor yapmamanıza, sürekli gerek yok gerek yok, yeterince iyisin der. Ama hadi şimdi demek zordur, bunu yapınca ise zaten artık durdurulamazsınız.

Chest & Back antrenmanıyla geri dönüş yaptım, tabiri caizse “bittim” desem yeridir :-) Ama çok farklı formatta yaptım; ilk set düşük ağırlık yüksek tempo, 2. set yüksek ağırlık 5 slow prensibiyle yapdığım için, bittiğinde kolumu kaldıramaz duruma gelmiştim.

Beslenme olarak protein açısından iyi yumurta, tavuk, lor peyniri, tavuk ciğeri, balık tükettim. Karbonhidrat olarak da bulgur ve patlıcan tavası üzerine 12 bardak su içerek şahlandım :-) Sonrasında kendime güzel bir recovery meyvesi yaptım.

Antrenman sonrası kendime şunu sordum: Neden yapıyorsun? Çoğu insan yaza doğru salona kayıt olur, sırf yaz, kızlar, olaylar, olaylar… Kesinlikle bu amaçlarla bayılacak derecede antrenman yapmaya değmez. Sizi kamçılayan başka şeyler olmalı.

Resim için mi, çevren için mi, kendin için mi? Sadece şunu söyledim, spor yapıyorum, çünkü seviyorum. Antrenman sırasında nefret ediyorum ama sonra iyi ki yapıyorum diyorum kendi kendime. Beni ben yapan, kendimi en iyi ifade edebildiğim, rahat edebildiğim, kimsenin karışamadığı an “o an” ve bunun için sadece PLAY tuşuna basmak yetiyor…

İşte başlıyoruz…