Herkese Merhabalar :-)

Bu bloğu biraz gönül borcu olarak yazıyorum, çünkü burada blog yazan herkesten o kadar çok yararlandım ki, gerek motivasyon gerekse de beslenme konularında… Bütüne katkı yapmak anlamında benim de en azıdan bir blog yazmam gerektiğini düşündüm. Umarım devamı gelir :-)

Bugün benim 20. günüm… Hayatımda aldığım en güzel kararlardan birisi şüphesiz P90X’e başlamak oldu. Boyun fıtığım vardı iki tane, maksimum 10 dakika süren fizik tedavi egzersizlerini bile yapmayan ben, hergün ortalama bir saat onbeş dakika benim için çok ağır sayılacak egzersizleri yapar oldum… 10. günün sonunda ne boyun ağrım ne de bel kireçlenmem kalmıştı…

Geriye dönüp baktığımda bu egzersizleri bana yaptıran şeyleri analiz etiğimde…

1) Eşim: Eşimle beraber başladık, açıkçası ben eşimin bu kadar dirayetle devam edeceğini sanmamıştım, çünkü çok zor koşullarda çalışıyor, evde hepi topu 3 saat kadar uyanık kalıyor, o üç saatin de ortalama 1 saat 15 dakikasını P90X’e ayırıyor… Yorgun argın “play” tuşuna basıyor, başından aşağı su dökmüş gibi terliyor ve duş alıp uyuyor, sabah 6’da uyanıyor, 2 saat gidiş iki saat geliş yol çekiyor… Yani demem o ki “o yapabiliyorsa ben de yapabilirim”in had safhası bu bence :-) Benim hayatım ona göre çok kolay…

2) Ewelina‘nın Değişim Videosu: P90X’i biz bu videoyla keşfettik, ne zaman umutsuzluğa düşsem bu videoyu izledim :-) Olacak, sabret, aynen devam et dedim kendime :-)

3) P90XTR Sitesi: Aykut Hoca’yı tebrik etmek istiyorum, kriterleri katı tutarak “kaliteli insanları” bir araya getirmiş… Kızlı – erkekli gayet seviyeli bir paylaşım platformu oluşturmuş… Bu da haliyle aidiyet duygusu geliştirmede çok yardımcı oldu bana ve motivasyonumu korumamda temel etkenlerdendi… Ben bu site sayesinde kadınların da ağırlık çalışması gerektiğini öğrendim… Ağırlık çalışmanın erkeklerin dünyasına ait olmadığını anladım…

4) P90X Programı: Kafa yormana gerek yok, tak, “play”e bas, yola devam et… Adam öyle güzel bir sistem kurmuş ki… Ve eğlenceli… Bugüne kadar ben birçok kereler evde bu şekilde cd yardımıyla spor yaptım. Çok faydasını gördüğüm de oldu, ama şimdi düşünüyorum da ne kadar itici idiler… Sen ekran karşısında ruhunu teslim ediyorsun, adam ekranda damla terlemiyor bile, bir de sürekli gülümsüyorlardı hatırladığım kadarıyla… Çok uzak ve empatik değil… Ama P90X gerçek… Sanki hep beraber spor yapıyormuşuz gibi hissettiriyor vs…

Şimdilik bu kadar, benim hayatıma dokunanlara hürmeten, umuyorum ben de birilerinin hayatına dokunabilirim bu yazdıklarımla…

Sevgiler…