Bir varmış bir yokmuş… Uzaklarda tatlı bir kız yaşarmış… Hayat dolu, hayvan dostu, pozitif, sevecen, sevilen, mutlu ve umutlu… Hayata dair hayalleri, hedefleri varmış. Boş durmamış, kendini geliştirmiş, çok okumuş, çok görmüş… Herşey yolunda sanmış…

Taa ki bir gün aynada kendini görene kadar. Aynada karşılaştığı görüntü, onun ideallerindeki kızdan çok uzakmış. Hayatta hiçbir zaman “fiziği” en ön plana koymamış ama fiziği, daha da önemlisi gelecekteki sağlığı için, bir şeyler yapması gerektiğini anlamış.

Sonra, araştırmacı ruhu ile araştırmış da araştırmış. “Kandırıkçılarla” gerçekler arasındaki farkı bilecek kadar da zekiymiş. Özenle hazırlanmış, harika bir siteyi bulması çok uzun sürmemiş. İlk seferinde, kendini alamayıp sabahın ilk ışıklarına kadar incelediğinde ise, çok doğru bir yerde olduğunu ve çok doğru bir iş yapacağını iliklerine kadar hissetmiş.

“Ekstrem sonuçlar, ekstrem bir program gerektirir” demiş hocası ona. Dünyanın en kolay programı olmadığını anlamış ama dünyanın en iyi sonuçlarını alacağına de yemin etmiş hırsla.

Aslında mutlu sona çıkan yol, güllerle de bezenmemiş. Yol boyunca sivri dikenler (pizzalar, kolalar, cipsler, alkol…) ve kötü kalpli cadılar (o gördüklerin yalandır, hem doğru olsa bile sen yapamazsın) varmış. Ama öte yandan yardım eli uzatan iyi insanlar da çokmuş. En ihtiyacı olan anda “onlar yapabiliyorsa, sen de yapabilirsin” diye kulağına fısıldayanlar, heyecanlarını paylaşanlar, desteğini esirgemeyenler çok olmuş. Kız kendini yuvada hissetmiş.

Ve sonunda o gün gelmiş çatmış. 30. günde aynanın karşısına yeniden geçme zamanıymış. Hocası zamanında ona, ne kadar hoşunuza gitmese de o ilk gün fotoğrafınızı çekin, hepimiz o yollardan geçtik demiş. Ama azim, hırs ve kararlılık ile geçen 30 günün ardından bu sefer tablo çok farklıymış. Ortama adeta güneş doğmuş. Bu sefer yüzler gülmüş, hatta gözler yaşarmış.

Veee… bu masal burada bitmemiş. Tam tersi, masal da hayat ta aslında daha yeni başlıyormuş… O uzaklardaki tatlı kız için…