Saygıdeğer Koç, değerli arkadaşlarım, herkese yeniden merhaba. Tekrardan burada bir şeyler yazıyor olmak benim için çok güzel.  En son geldiğimde ilk haftamı değerlendireceğim bir blog yazacağımı söyleyerek ayrılmıştım aranızdan. Fakat, hayat şartları, iş, yoğunluk derken 2.ayımı bitirdim :-) Başka bir deyişle “Son 30”a girdim. Başlangıçta beni en çok heyecanlandıran ve motive eden şeylerden birisi Koç’un burası için söylediği “Modern Zaman Fight Club’ı” benzetmesiydi. Şimdi ise şunu düşünüyorum “evet o haklı, burası Fight Club ve bizim ilk kuralımız filmdekinin aksine buradan herkese bahsetmek olmalı!”.

Neler hissettiğimi anlatmakta zorlanıyorum. Yolun büyük kısmını geride bıraktığım için mutluyum. Haftaya çok düşük bir motivasyonla başlamıştım fakat Koç’un uyarısı ve son 30’a girerken takvim değişikliğine giderek Doubles’a başlayacağım için yeniden bir heyecan depolamayı başardım. Şu an tek sorunum kahve içerken dilimi yakmış olmam :-)

2 ayda neler değişti derseniz, kesinlikle kas kütlemin arttığını ve güçlendiğimi söyleyebilirim. Insanity mirası karın kaslarım, Ab Ripper X sayesinde daha da belirgin ve güçlü, kollarımda çok ciddi şekillenmeler var, omuzlarım, sırtım, kısacası reaksiyon göstermeyen bir bölge kesinlikle yok. İlk haftalarda 4-5 Barfikste “knockout” olurken şu an 15-16’larda gezinmekteyim. Aslında en büyük motivasyon, değişikliği hissetmekten çok, görmeniz oluyor. Başlarda sizin için çok zor olan şeyleri daha sonra rahatlıkla yapabilmeniz, çevrenizden aldığınız olumlu yorumlar ve en önemlisi sizde işe yaradığını görüp başlama kararı alan arkadaşlarınız olması “iyi ki yapıyorum/yaptım” demek için harika sebepler… Hatta biraz dürüstlük yapıp bir itirafta bulunayım :-) Evet birilerinin bu işi yapması için ön ayak olmak beni gerçekten mutlu ediyor. Fakat, o kişilerden bazılarının irade sebepleriyle bırakıyor olması da beni motive ediyor. Daha önce de söylemiştim, bu işi yapmak için güçlü bir vücut şart değil ama güçlü bir bünye kesinlikle şart. Bu sebeple bırakmayı düşünenler varsa kendilerini hangi sınıfa koyacaklarına karar vermesi gerekiyor (aslında bu da bir motivasyon stratejisiydi ama siz yine de çaktırmayın :-)

Geride kalan 60 gün içinde kendimle çok mücadele ettim. En kötüsü ise “acaba bugün yapmasam mı?” diye kendinize sorduğunuz anlar oluyor. Bu durumlarda tek yapmanız gereken içinizdeki o saçma sesi dinlemeden kıyafetlerinizi giyip bir an önce Tony Horton’ın karşısına çıkmak oluyor. Çünkü, 1 saat geçtiğinde o ses yerini yine bir “iyi ki yapmışım”a bırakıyor. Fakat iradenizi asıl zorlayan bu 1 saati atlatmaktan çok, gün içinde karşınıza çıkan ve tatlarının ne kadar mükemmel olduğunu bildiğiniz sağlıksız yiyecek ve içecekler oluyor. Özenle yaptığınız ızgara tavuğunuzun yanında içmek üzere, bir mineralli su almak için açtığınız dolapta size gülümseyen kola, iradenin ne olduğunu anlamanıza acımasızca yardımcı oluyor :-) Yine de bunu da aşıyorsunuz. Önemli olan, o kolayı veya kola olmak zorunda değil, o an iradenizi zorlayan her hangi bir sağlıksız besini gözünüzde büyütüp değerini arttırmak yerine biraz tadına bakıp aslında o kadar da gerekli olmadığını anlayarak bundan kurtulmak. Aslında hayatımızın içinde bir çok kez yaşadığımız bir durum bu. Hayalini kurduğumuz şeylerin aslında hayal ettiğimiz kadar güzel şeyler olmadığını, sahip olduğumuzda anlarız ya hep, öyle bir şey bu da. “Nerede değilsen, orası iyidir” de diyebiliriz.

Bazen ise idman içinde çok sıkıldığınız günler oluyor. Artık bitsin diye sürekli aşağıdaki sayaca bakıyorsunuz. Bu durumlar için de güzel bir taktiğim oldu geride bıraktığım günlerde. Taktiğimin adı “Rage Against The Machine”. O anlar geldiğinde mp3 playerımı alıp grubun en sevdiğim şarkılarıyla hem gaza geliyordum hemde zamanın biraz da olsa hızlı akmasını sağlayabiliyordum. Bu taktiği kendi müzik zevkinize göre şekillendirirseniz işe yaradığını göreceksiniz :-)

İlk ay tek nefretim Perşembeydi. Nam-ı diğer Yoga X günü :-) Hani bazen yorucu bir günün ardından kanepene uzanıp tuttuğun takımın maçını açarsın ve sahada oynanan oyun sıkıcı olur da o 90 dakika geçmek bilmez ya. Artık böyle düşünmüyorum. Meğer o 90 dakikalar ne de güzelmiş :-) Fakat asıl derdim süresiyle değil. O kadar ağırlıklar kaldır, barfiksler, şınavlar çek sonra Yoga diye biri gelsin bütün özgüvenini alsın gitsin senden. İkinci ayda anca doğru dürüst altından kalkabildim. Yeni başlayacak olanlar için Yoga X konusundaki tek tavsiyem, odalarının kapılarını kilitli tutmaları olacak :-) Zira “Happy Baby” gibi bir harekette ailenizden veya arkadaşlarınızdan biri tarafından izlenmeyi inanın istemezsiniz :-) Tabi böyle konuştuğuma da bakmayın, 90 dakika sonunda gerçekten vücudunuzda çok tatlı bir rahatlama hissi uyandırıp, gelişiminize de ciddi katkılar sağlıyor. Atlamamanızı şiddetle tavsiye ediyorum.

Bir taktik de Kenpo X için. İlk 2-3 hafta çok keyif aldım Kenpo’dan fakat daha sonra bir sıkılma durumum oldu. Bunun üstesinden nasıl gelebileceğimi düşünürken aklıma bir fikir geldi. İnternetten 35 KG’lık bir kum torbası sipariş ettim. Şimdi Kenpo X yaparken yumruklarımı ve tekmelerimi kum torbası üstünde çalışıyorum. Bu sayede çalışma hem daha eğlenceli hem de daha yararlı bir hal aldı. Mutlaka denemelisiniz.

Sanırım söyleyeceklerim şimdilik bu kadar. Şimdi yeni bir takvimle son bir 30 gün beni bekliyor. Allah izin verirse haftabaşı yaşadığım motivasyon kaybını bir daha yaşamadan P90X’imi tamamlayacağım. Bu aşamaya kadar her soruma bir cevap bulmamı sağlayan Koç’umuz Aykut Hoca’ya tekrardan çok teşekkür ederim. Ayrıca şimdi fark ettim ki bir P90X T-shirt’ü ödülü varmış meğer, ben de istiyorum! :-)

 Tekrar görüşünceye dek hoşçakalın…