Bir bankacı, yıllık tatili için seçtiği Nikaragua’nın küçük bir köyünde, güneşin batışını seyretmektedir. Bir balıkçının, teknesiyle sahile yanaştığını görür.
Teknede birkaç büyük tuna balığı vardır. Tuttuğu kocaman balıklardan hayli etkilenen bankacı, balıkçıyı övgülere boğar ve sorar; “Bunları tutmak ne kadar zamanınızı aldı?”
“Çok az bir zaman” der balıkçı.
Bankacı, neden daha fazla zaman harcayıp, daha çok balık tutmadığını sorar hemen.
“Bu tuttuklarım ailemi doyurmaya ve arkadaşlarımla paylaşmaya yeter de artar bile!” der balıkçı.
“Peki…” der bankacı, “geri kalan zamanında ne yaparsın?”
“Geç saate kadar uyurum, biraz balık tutarım, çocuklarımla oynarım, karımla siesta yapar, akşama doğru köye iner biraz şarap içip arkadaşlarımla gitar çalarım. Çok meşgul bir adamım ben senyor! Hayatım doludur.”
Bankacı güler. “Ben bir Harvard mezunuyum ve sana yardım edebilirim. Eğer balık tutmaya daha fazla zaman ayırırsan, daha büyük bir tekne alırsın. O büyük tekneden elde edeceğin gelirle, birkaç tekne daha alırsın. Bir süre sonra, küçük bir balıkçı filon olur. Araya kimseyi sokmadan, pazara direkt kendin girer ve büyük satıcılardan biri olursun. Üretim, dağıtım her şey tamamen senin kontrolünde olur. Bu küçük kasabadan çıkıp, büyük bir şehre taşınırsın. Hatta en sonunda, tüm bu işleri New York merkezinden kontrol edersin.”
“Ama senyor, bu dediğinizin olması ne kadar zaman alır?”
“15-20 yıl” der bankacı.
“Peki ya sonra, senyor?”
Bankacı gülerek: “İşte işin en güzel kısmı orda! Doğru zamanda, şirketini satar ya da hisselerini halka açar ve çok zengin olursun. Milyonların olur!”
“Milyonlarım ha senyor!! Peki sonra?”
“Sonra, emekli olursun. Küçük bir balıkçı kasabasına yerleşir, geç saate kadar uyur, biraz balık tutar, çocuklarınla oynar, karınla siesta yapar, akşamları köye inip biraz şarap eşliğinde arkadaşlarınla gitar çalarsın.”
Bu hikaye bize ne mi anlatıyor? Stres ve koşuşturmaca! Belki de tek sorun bu.
Burası (p90xtr), şikayetçi olduğumuz koca bellerimizden kurtulma yeri, değil mi? %99.99’unuz o şikayetçi olduğunuz koca bel ile doğmadınız. Ama belki de stres… sinsice onu size kazandırdı, zamanla, çaktırmadan. Siz karar verdikten sonra, yapması söylemesinden daha zor değil. STRESİ HAYATINIZDAN ÇIKARIN!
Okuduğum en güzel hikayelerden biri oldu bu hocam.
Ne istediğini bilmek ve sana neyin yeteceğini bilmek önemli.
Misall sonn zamanlarda benim yaptigim gibi sitrese girdim ve kilo veremiyorum kilo veremedigim icin sitrese girdim hos bi kac kilo vermistim ama bazi seyler ters gidiyor bende anlamis değilim hayirlisi olsun bakalim cok sagolun hocam tskler guzel bir yazi olmuss
Stres yapınca stres yaptığımız şeyin değişmeği farkedince stres yapmamaya başlıyor insan.. ve tabi ki spor yapınca stresin s’si bile kalmıyor ne kadar güzel değil mi? Spor hem vücudumuza hem ruhumuza iyi gelen r aktivite.. bedeni ruhu disipline sokmak gerekiyor.. bende bazen stre yapıyorum hep zayıflıyorum başka bişey yok die düşünürken.. çoğu insanın yapamadığı hareketleri yapabildiğimi farketmenin hazzı tarif edilmez yaşanır.. Nasıl fitt kalıyorsun sorusuna p90x yapıyorum.. duymuştum çok zormuş evet zor herkes başlar ama herkes sonunu getiremez.. zormu çok zor basit mi aslında çok basit vücuda ne verirsen hemen alır adapte olur..yeter ki isteyin yapın siz bile şaşıracaksınız :)