Merhabalar,

“Türk gibi başla İngiliz gibi bitir” sözünün Türkiye temsilcisi seçilse, yüksek ihtimal ben seçilirim (negatif anlamda tabii ki). 33 yaşındayım ve hevesle başladığım işleri hep yarım bıraktım.  Hayatımın her döneminde ufak da olsa sporla uğraştım. Basketbol, futbol, fitness, bi kaç aylık dönemlerde de vücut geliştirme…

Üniversiteden sonra vücudum sürekli bir gerileme dönemine girmişti. Ufak ufak yağlanmalar, hantallıklar, merdivenlerden nefes nefese çıkmalar. Üniversiteden sonra iş hayatıyla birlikte farklı sorumluluklara girmiştim ve artık ben eski ben değildim. Ve en büyük düşmanım “mükemmeliyetçilik” hastalığım. Bu, adında geçtiği gibi bir şeyi mükemmel yapmak değil, aksine herhangi bir şeyi yapmak için ortamın mükemmel olmasını ayarlamak ve en ufak bir aksilikte motivasyon bozukluğu yaratması. Hevesle başlanan her işten ışık hızıyla soğuma hastalığı.

P90X’e başlayalı 5 gün oldu ve Yoga minderi henüz edinmedim düşünün artık ve halen devam edebiliyorum :-) Programa başlamak için Pazartesi’yi bile bekleyemedim. Pazar günü hemen başladım. Şaka bi yana 5 gündür inanılmaz kas ağrıları çekiyorum, masa başı işi yapıyorum ve her koltuğumdan kalkarken ahlaya vahlaya kalkıyorum acıdan. Ama Tony’nin dediği gibi bu durum hoşuma da gidiyor.

2 yıldır kariyerim için önemli denebilecek sınava hazırlanmakta motivasyon eksikliği çekiyordum, şimdi bu ağrılarıma rağmen o sınav için de inanılmaz bir hırs geldi ve sınava dolu dizgin hazırlanıyorum 4 gündür. Sınav yaklaşık 3 ay sonra ve P90X ile bitişi birbirine yakın tarihlere denk geliyor. Bu sefer hayatımda kavuşacağım en sıkı vücuda ve sınavı geçmek için yeterli bilgiye sahip olacağıma inanıyorum. P90X bana düzenli bir beslenme, hareket halinde bir hayat ve pozitif enerjisiyle dolu bir “ben” verdi şu kısa zamanda.